มหาวิหารคาร์นัค

มหาวิหารคาร์นัค








การทำมัมมี่ของเหล่าชนชั้นเชื้อพระวงศ์เเละชนชั้นสูง


ขั้นตอนที่ 1

ศพถูกนำไปยังเต๊นท์พิเศษ ที่เรียกว่า อีบู ซึ่งมีความหมายว่า สถานที่ชำระศพให้บริสุทธิ์ ผู้ทำมัมมี่จะอาบศพด้วยเหล้าที่ทำจากน้ำตาลสด และชำระล้างด้วยน้ำจากแม่น้ำไนล์



ขั้นตอนที่ 2.

ช่างก็จะผ่าช่องท้องด้านซ้ายเพื่อเอาอวัยวะภายในออก เนื่องด้วยอวัยวะภายในซึ่งมีความชื้นสูงจะเป็นสิ่งแรกที่เน่าสลายอย่างรวดเร็ว จึงต้องเอาออก เหลือไว้แต่หัวใจที่จะทิ้งไว้ภายในศพเพราะพวกเขาเชื่อว่า หัวใจคือศูนย์รวมแห่งปัญญาและความรับรู้ทั้งปวง ที่ผู้ตายยังต้องการใช้ในโลกแห่งวิญญาณ






ขั้นตอนที่ 3.

ส่วนตับ ปอด กระเพาะ และลำไส้ จะถูกนำมาชำระล้างจนสะอาด แล้วนำไปกลบไว้ด้วยเกลือเม็ดที่เรียกว่า Natron ซึ่งเป็นเกลือโซเดียมคาร์บอร์เนต ...

แล้วเขาจะสอดตะขอผ่านเข้าทาง ช่องจมูก เพื่อเกี่ยวเอาเนื้อสมองออกมา เพราะสมองก็เหมือนอวัยวะภายในที่มีความชื้นสูง ถ้าทิ้งไว้จะทำให้แห้งยาก และก่อให้เกิดการย่อยสลายได้ง่าย






ขั้นตอนที่ 4.

จากนั้นก็เอาศพไปวางกลบด้วยเกลือเม็ดให้แห้ง ของเหลวจากร่างกาย และผ้าที่ใช้ในการเตรียมศพทุกชิ้น ก็จะเก็บรักษาไว้อย่างดี เพื่อนำไปฝังพร้อมกับศพ






ขั้นตอนที่ 5.

ช่องว่างภายในก็ใส่เกลือเม็ดไว้ เพื่อป้องกันการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย อันจะทำให้ร่างเปื่อยเน่าสูญสลายไปได้






ขั้นตอนที่ 6.

ศพจะถูกแช่เกลือไว้สี่สิบวันจนแห้งดี แล้วจะถูกนำมาชำระล้างด้วยน้ำจากแม่น้ำไนล์อีก แล้วจะเคลือบผิวหนังด้วยน้ำมันเพื่อให้ผิวหนังคงสภาพอ่อนนุ่มไม่แห้งกระด้างไปตามกาลเวลา






ขั้นตอนที่ 7.

อวัยวะภายในที่แห้งแล้วจากการแช่เกลือ ก็จะถูกนำกลับมาบรรจุในช่องท้องและช่องอกตามเดิม






ขั้นตอนที่ 8.

แล้วจะเติมด้วยของแห้งอย่างอื่นให้เต็ม เช่นขี้เลื่อยหรือใบไม้และผ้าลินิน เพื่อให้ดูเหมือนยามมีชีวิตอยู่ ไม่ยุบตัวลงไปตามกาลเวลาในภายหลัง



ขั้นตอนที่ 9.

จากนั้นก็จะชำระศพด้วยน้ำมันหอมอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะนำไปพันผ้าลินินในขั้นต่อไป



การพันห่อมัมมี่
ขั้นแรก ศีรษะและลำคอจะถูกพันก่อน ด้วยแถบผ้าลินินอย่างดี แล้วก็จะพันนิ้วมือและนิ้วเท้าแยกกันทีละนิ้ว แล้วก็พันห่อแขนและขา แต่ละทบก็จะใส่เครื่องราง เพื่อปกปักรักษาผู้ตายในระหว่างการเดินทางไปสู่ภพใหม่



ขั้นตอนที่ 10.

ในขณะที่ร่างของมัมมี่กำลังถูกห่อพันด้วยผ้าลินิน ก็จะมีพระท่องมนต์ เพื่อขจัดสิ่งที่เลวร้ายมิให้แผ้วพานผู้ตาย และเป็นการช่วยให้ผู้ตายเดินทางได้สะดวกในภพหน้า



ขั้นตอนที่ 11.

แล้วแขนขามัมมี่ก็จะถูกพันเข้ากับส่วนร่าง ตำรา 'มนตราสำหรับผู้ตาย' ก็จะรวมห่อไปด้วยให้ถือไว้ในมือของมัมมี่



ขั้นตอนที่ 12.

จากนั้นก็จะพันผ้าเพิ่มรวมให้ร่างถูกพันรวมกันหมด แต่ละชั้นของผ้าลินิน ผู้ทำมัมมี่ก็จะทาไว้ด้วยเรซิน เพื่อให้ผ้าลินินยึดติดกันไม่หลุดรุ่ยออกได้ง่าย แล้วห่อด้วยผ้าผืนใหญ่อีกทีหนึ่ง จากนั้นก็จะวาดรูปเทพอูซาเรบนผ้าที่ห่อมัมมี่นั้น



ขั้นตอนที่ 13.

จากนั้นก็เอาผ้าผ้นใหญ่ห่ออีกชั้นหนึ่ง แล้วมัดตราสังข์ด้วยแถบผ้าลินินตลอดร่างอย่างแน่นหนาอีกเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นก็ปิดด้านบนของมัมมี่ด้วยแผ่นกระดานก่อนที่จะเอาไปใส่ในโลงศพสองโลง ซ้อนกัน ในพิธีศพ ญาติพี่น้องของผู้ตายมาไว้อาลัยและทำพิธี 'เปิดปากศพ' เพื่อเป็นการเลี้ยงอาหารให้ผู้ตายเป็นครั้งสุดท้าย

ขั้นสุดท้าย ก็จะเอาโลงไปใส่ในโลงหินแกะสลัก ที่ตั้งอยู่ในสถานเก็บศพ พร้อมด้วยเครื่องเรือน เสื้อผ้า ของมีค่า อาหารและเครื่องดื่ม จะถูกจัดวางไว้อย่างพร้อมเพรียง เป็นเสบียงกรังให้ผู้ตายได้เดินทางสู่ปรภพโดยสะดวก

แล้วร่างของผู้ตายก็พร้อมที่จะออกเดินทางสู่ดินแดนใต้โลก ที่ที่หัวใจของเขาจะถูกตัดสินตามความดีที่ได้ทำไว้ยามมีชีวิตอยู่ หากมีหัวใจบริสุทธิ์จริง ผู้ตายก็จะถูกส่งไปดินแดนอันสวยงามเพื่อชีวิตอันเป็นอมตะ ในดินแดนที่เรียกว่า ทุ่งต้นกก

ชาวอียิปต์โบราณเชื่อว่า ก่อนผู้ตายจะไปยังปรภพได้ ก็ต้องผ่านดินแดนใต้โลก อันเป็นที่ที่เต็มไปด้วยมารร้าย สัตว์ที่ดุร้ายต่างๆ ซึ่งผู้ตายจะต้องอาศัยมนต์ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อปกป้องให้เดินทางได้โดยปราศจากภัยร้ายมาแผ้วพาน มนตราเหล่านี้จารึกอยู่ในสมุดบันทึกที่เรียกว่า 'มนตราสำหรับผู้ตาย' ซึ่งเป็นตำราเขียนลงบนม้วนกระดาษปาปีรุส และจะถูกฝังไปด้วยกันกับผู้ตายในปิรามิด และก็เป็นการเสร็จสิ้นวิธีการทำมัมมี่




การเเบ่งพระชนชั้นต่างๆในมหาวิหาร

Wab, "Pure Priests" {วาป} = นักบวชนุ่งขาวห่มขาว หรือนักบวชผู้ถือศีลพรหมจรรย์

It-Neter, "Father of the God" {อิทเนเชร} = พระบิดาเเห่งเทพเจ้า

Third Hem Neter, "Servant of the God" = ทาสของพระเจ้าลำดับที่ 3

Second Hem Neter, "Servant of the God" = ทาสของพระเจ้าลำดับที่ 2

First Hem Neter, "Servant of the God" = ทาสของพระเจ้าลำดับที่ 1

jmj-r3 hmw-ntr or imi-ra hemu-netjer (Jemjra Hem-Neter) {อีมีราฮีมูเนเชร} คือ ตำเเหน่งนักบวชหรือนักบวชหญิงที่มีลำดับชั้นหรือตำเเหน่งในวิหาร

dw3t-ntr (Dewat Neter) {ดูอัทเนเชร} คือ นักบวชหญิงผู้นับถือเทพเจ้า หรืออีกนัยคือ ชายาเเห่งเทพเจ้าหรือ พระหัตส์เเห่งเทพเจ้า

Iunmutef (iwn-mwt.f) {อีอูนมูเตฟ} คือ เสาหลักของชนชั้นนักบวช

hnr (Hener) {ฮีเนร} คือ นักเต้นหรือนักดนตรี

hrj-hb(t) (Herh-Heb/Herh-Hebet) {ฮีรีฮีเบท} คือ พระที่คอยสวดมนต์ในช่วงการทำพิธีต่างๆ

Sesh-Per-Ankh {เซส เพอร์ อังค์} คือ อาลักษณ์เเห่งชีวิต ผู้รู้วิชาเวทย์มนต์

Sem {เซม} หรือ sm n ptH คือ Sem-Priest of Ptah at Memphis เป็นนักบวชผู้ชำนาญงานในด้านพิธีกรรมฝังศพ โดยเฉพาะพิธี "เปิดปากมัมมี่" ที่จะเห็นภาพพระนักบวชสวมหนังเสือดาว


Whmw {วีฮีมู} คือ ผู้ถือสานต์

Imi-Unut {อีมีอูนูท} คือ นักบวชหรือนักบวชหญิงที่คอยคำนวนตำเเหน่งของดาว จันทรา ดาราศาสตร์ โหราศาสตร์ เขาจะเป็นผู้กำหนดปฏิทินรวมทั้งวันหยุด เเละศาสนาต่างๆ

Sunu {ซูนู} คือ นักบวชผู้ที่เกี่ยวข้องกับการรักษาหรือการเเพทย์

Rakhet {ราเคต} คืือ นักบวชหญิงผู้รู้อย่างใดอย่างนึง

Sau {ซาอู} คือ ผู้ทำงานเกี่ยวกับวิชาเวทย์มนต์ป้องกันตัว



เเปลจาก http://www.hwt-hrw.com/page6.php



ปีใหม่ของชาวอียิปต์

wpt-rnpt หรือ Wep-renpet แปลว่า "Opening of the Year"

wp = Seperate หรือ Open เป็น verb (คำเดียวกับ wp ในชื่อเทพ Wepwawet)
wpt การเติม t ลงไปเป็นไวยากรณ์ จาก Open เลยเป็น Opening
rnpt = Year
ดังนั้น wpt-rnpt แปลว่า Opening of the Year หรือแปลว่า การขึ้นปีใหม่

ขึ้นปีใหม่ของอียิปต์โบราณ ไม่ได้ตรงกับ 1 มกราคม แต่อย่างใด แต่อียิปต์โบราณจะขึ้นปีใหม่กันประมาณกลางเดือนกรกฎาคม

ชาวอียิปต์ใช้ปฏิทินแบบปีละ 12 เดือน ประกอบไปด้วย 3 ฤดู คือ น้ำหลาก(กค.-ตค.) เพาะปลูก(พย.-กพ.) และเก็บเกี่ยว(มีค.-มิย.) โดยแต่ละฤดูจะกินเวลา 4 เดือน

ชาวอียิปต์แบ่งเวลาออกเป็น 12 เดือน เดือนละ 30 วัน รวมเป็น 360 วัน จริงอยู่ที่จริงๆแล้ว 1 ปีมี 365 กับ 1/4 วัน ชาวอียิปต์โบราณทำอย่างไร?

เขาให้ 5 วันสุดท้ายของแต่ละปี เป็นการ "ฉลองวันเกิดให้แด่เหล่าเทพเจ้า" มีดังนี้

วันแรก --> วันเกิดของ Osiris
วันที่ 2 --> วันเกิดของ Horus
วันที่ 3 --> วันเกิดของ Seth
วันที่ 4 --> วันเกิดของ Isis
วันที่ 5 --> วันเกิดของ Nephthys
แล้วอีก 1/4 วันล่ะ เค้าทำยังไง?

คำตอบคือ ชาวอียิปต์โบราณ "ไม่รู้" เรื่อง 1/4 วันที่เหลือ ดังนั้น จึงทำให้วันจริงของพวกเขาเลื่อนถอยหลังไป 1 วันในทุกๆ 4 ปี






ผู้ทำงานต่างๆในมหาวิหารคาร์นัค